| صاحبا دین و ملک بی‌تو مباد | کز جهان کار این و آن دارند | |
| زانکه این دو ودیعتند که خلق | از خدای و خدایگان دارند | |
| ملک و دین را زمان زمان تو باد | کاب و رونق درین زمان دارند | |
| تویی آنکس که ذکر مدت تست | تا که گویندگان زبان دارند | |
| عالمی دئر پناه نعمت تو | شکر شکر در دهان دارند | |
| امتی در وفای خدمت تو | کمر عهد بر میان دارند | |
| دامن عرصه‌ایست جاه ترا | این که این چار قهرمان دارند | |
| گوشه‌ی طارمی است قدر ترا | این که این هفت پاسبان دارند | |
| دوستان از تواتر کرمت | خانه چون راه کهکشان دارند | |
| دشمنان از تراکم سخطت | فتنه در مغز استخوان دارند | |
| ضبط عالم به تیغ و کلک کنند | که اثرهای بی کران دارند | |
| کلک فرزانگان کارگزار | تیغ ترکان کاردان دارند | |
| زین کروه آنکه اهل انعامند | همه از نعمت تو جان دارند | |
| زان گروه آنکه اهل اقطاعند | همه از دست تو جهان دارند | |
| جود می‌گفت با کرم روزی | که کسانی که این مکان دارند | |
| گر جهانداری به شرط کنند | چه نکوتر که بر چه سان دارند | |
| کرم از سوی تو اشارت کرد | که کریمان جهان چنان دارند | |
| کیسه پرداز بحر و کان کف تست | که بدو خرج جاودان دارند | |
| طاعت آموز انس و جان در تست | کش همه سر بر آستان دارند | |
| همه در مهر خازنت بادا | هرچ اضافت به بحر و کان دارند |