| شاها ملکا جهان پناها | یک شاه نه بل هزار شاها | |
| جمشید یکم به تخت‌گیری | خورشید دوم به بی‌نظیری | |
| شروانشه کیقباد پیکر | خاقان کبیر ابوالمظفر | |
| نی شروانشاه بل جهانشاه | کیخسرو ثانی اختسان شاه | |
| ای ختم قران پادشاهی | بی‌خاتم تو مباد شاهی | |
| روزی که به طالع مبارک | بیرون بری از سپهر تارک | |
| مشغول شوی به شادمانی | وین نامه نغز را بخوانی | |
| از پیکر این عروس فکری | گه گنج بری و گاه بکری | |
| آن باد که در پسند کوشی | ز احسنت خودش پرند پوشی | |
| در کردن این چنین تفضل | از تو کرم وز من تو کل | |
| گرچه دل پاک و بخت فیروز | هستند تو را نصیحت آموز | |
| زین ناصح نصرت آلهی | بشنو دو سه حرف صبحگاهی | |
| بر کام جهان جهان بپرداز | کان به که تومانی از جهان باز | |
| ملکی که سزای رایت تست | خود در حرم ولایت تست | |
| داد و دهشت کران ندارد | گر بیش کنی زیان ندارد | |
| کاریکه صلاح دولت تست | در جستن آن مکن عنان سست | |
| از هرچه شکوه تو به رنج است | پردازش اگرچه کان و گنج است | |
| موئی مپسند ناروائی | در رونق کار پادشائی | |
| دشمن که به عذر شد زبانش | ایمن مشو وز در برانش | |
| قادر شو و بردبار می‌باش | می می‌خور و هوشیار می‌باش |