| از دم صمصام و رمح چاکران خویش کرد | هم عجم را بی‌ملوک و هم عرب را بی‌صنم | |
| مهتر اولاد آدم خواجه‌ی هر دو جهان | آنکه یزدانش امات داد بر کل امم | |
| از جلال و جاه و اقبالش خدای ذوالجلال | نام او پیش از ازل با نام خود کرده رقم | |
| او جدا کرد آن کسانی را سر از تن بی‌خلاف | کز جفا بی حرمتی کردند در بیت‌الحرام | |
| آب روی مومنان را کرد او با قدر و جاه | آب چشم کافران را کرد چون آب به قم | |
| سرور هر دو جهان و کارساز حشر و نشر | آفتاب دین محمد سید عالی همم | |
| مصطفا و مجتبا آن کز برای خیر حال | در ادای وحی جبریلش ندیدی متهم | |
| در سخن جز نام او گفتن خطا باشد خطا | در هنر جز نعت او گفتن ستم باشد ستم | |
| پیش علم و حلم وجود او کجا دارند پای | عالمان عالمین و کوه قاف و ابرویم | |
| ای سنایی جز مدیح این چنین سید مگوی | تا توانی جز به نام نیک او مگشای دم |