| ای دل خرقه سوز مخرقه ساز | بیش ازین گردی کوی آز متاز | |
| دست کوتاه کن ز شهوت و حرص | که به پایان رسید عمر دراز | |
| بیش ازین کار تو چو بسته نمود | به قناعت بدوز دیده‌ی آز | |
| دل بپرداز ازین خرابه جهان | پای در کش به دامن اعزاز | |
| گه چو قارون فرو شدی به زمین | گه چو عیسی برآمدی به فراز | |
| همچو خنثا مباش نر ماده | یا همه سوز باش یا همه ساز | |
| یا برون آی همچو سیر از پوست | یا به پرده درون نشین چو پیاز | |
| یا چو الیاس باش تنها رو | یا چو ابلیس شو حریف نواز | |
| در طریقت کجا روا باشد | دل به بتخانه رفته تن به نماز | |
| باطنی همچو بنگه لولی | ظاهری همچو کلبه‌ی بزاز | |
| سر متاب از طریق تا نشوی | هدف تیر و طعنه‌ی طناز | |
| عاشق پاک باش همچو خلیل | تا شوی چون کلیم محرم راز | |
| زین خرابات برفشان دامن | تا شوی بر لباس فخر طراز | |
| همه دزدان گنج دین تواند | این سلف خوارگان لحیه طراز | |
| همه را رو بسوی کعبه و لیک | دل سوی دلبران چین و طراز | |
| همه بر نقد وقت درویشان | همچو الماس کرده دندان باز | |
| همه از بهر طمع و افزونی | در شکار اوفتاده همچو گراز | |
| همه از کین و حرص و شهوت و خشم | در بن چاه ژرف سیصد باز | |
| ای خردمند نارسیده بدان | گرگ درنده کی بود خراز | |
| دین ز کرار جو نه از طرار | خز ز بزاز جو نه از خباز |