| دست نگار گر نرسد زی نگار چین | ماهی به تابه صید مکن در شکار گیر | |
| گر از جهان حرص نگیری ولایتی | سالار آن ولایت تو خاکسار گیر | |
| با یک سوار غز و کنی نیست جای نام | باری چو کشته گردی ره بر هزار گیر | |
| یا همچو باز ساکن دست ملوک شو | یا همچو زاغ گوشه‌ی شاخ کنار گیر | |
| زین روزگار هیچ نخیزد مکوش بیش | از روزگار دست بشو روز کار گیر | |
| چون ماه علم از فلک فقر بر تو تافت | طاووس وار جلوه به باغ و بهار گیر | |
| بی‌رنج بادیه نرسی مشعرالحرام | در تاز و تاکباز و هوا را مهار گیر | |
| چندین هزار مرد مبارز درین مصاف | کردند حمله‌ها و نمودند دار گیر | |
| با صدق و با شهادت رفتند مردوار | گر ره روی تو نیز ره آن قطار گیر | |
| چون سوز کار و درد غم دین نداردت | زین راه «برد» و گوشه‌ی زرع و شیار گیر | |
| زین خواجگان مرتبه جویان بی‌سخا | زین فعل نامشان شرف ننگ و عار گیر | |
| زین مال بی نهایت دشمن گرت نصیب | خود را چهار خشت ز دنیا شمار گیر | |
| گفت سنایی ار چه محالست نزد تو | تو شکر حال گوی و در کردگار گیر |