| از خلافست اینهمه شر در نهاد بوالبشر | وز خلافست آدمی در چنگ جنگ و شور و شر | |
| جز خلاف آخر کرا این دست باشد کورد | عصر عالم را به پای و عمر را به سر | |
| جز خلاف آخر که داند برگسست اندر جهان | چرخ را بند قبای و کوه را طرف کمر | |
| گر نبودی تیغ عزرائیل را اصل از خلاف | زخم او بر هیچ جانداری نگشتی کارگر | |
| با خلاف ار یار بودی فاعل اندر بدو نفس | یک هیولا کی شدی هرگز پذیرای صور | |
| تازیان مر بید را هرگز نخوانندی خلاف | گر درو یک ذره هرگز دیده اندی بوی و بر | |
| عالمان را از خلافست این همه طاق و جناغ | عاملان را از خلافست این همه تیغ و سپر | |
| از وفاق ادریس بر رفت از زمین بر آسمان | از خلاف ابلیس در رفت از بهشت اندر سقر | |
| از وفاق استاد بر صحرای نورانی ملک | وز خلاف افتاد در تابوت ظلمانی بشر | |
| از خلاف سجده ناکردن ندیدی تا چه کرد | صد هزار آزاد مرد پاک را خونها هدر | |
| تا به اکنون این سری می کرد لیک اندر سرخس | از پی پیوند شیخش سیف حق ببرید سر | |
| لاجرم زین صلح جان‌ها آسمانی شد به زیر | لاجرم زین کار دلها آسمانی شد ز بر | |
| تا دو نیکو خواه کردند از پی دین آشتی | کرد قلب آشتی در قلب بدخواهان اثر | |
| لاجرم کار قدمهاشان و دمهاشان کنون | شاهراه دوزخست و نعره‌ی این المفر | |
| اهل بدعت را قیامت نقد شد زین آشتی | چون بدید اینجا چو آنجا جمع خورشید و قمر | |
| گر چه این بی او تواند کامها راندن به تیغ | ور چه او بی این تواند نامها ماند از هنر | |
| لیک بهر مشورت را با ملک بهتر وزیر | وز برای مصلحت را با علی بهتر عمر | |
| رشته تا یکتاست آنرا زور زالی بگسلد | چون دو تا شد عاجز آید از گسستن زال زر | |
| گل که تنها بویی آخر خشک گرداند دماغ | ور شکر تنها خوری هم گرم گردد زو جگر | |
| زین دو تنها هیچ قوت ناید اندر جان و دل | قوت جان را و دل را گلشکر به گلشکر |