| ما را ز فراق تو خرد هیچ نماندست | این بی‌خردیها همه معذور همی دار | |
| در عذر پذیرفتن و بر عیب ندیدن | بنگر سوی سلطان نکو خوی نکوکار | |
| بهرامشه آنشه که ز بهر شرف و عز | بهرام فلک بر در او کدیه زند بار | |
| آن شاه کر گر عیب گنه کار نپوشد | خود را شمرد سوی خود و خلق گنه‌کار | |
| شاهان جهان را ز جلال و هنر او | مدحت همه محنت شد وافسر همه افسار | |
| شیریست تو گویی به گه رزم و گه صید | شیدیست تو گویی به گه بزم و گه بار | |
| بر سایه‌ی پیکانش برد سجده ز بس عز | شیر سیه و پیل سپید از صف پیکار | |
| شه بوده درین ملک و سنایی نه و بخ بخ | کاقبال رسانید سزا را به سزاوار | |
| این زاده‌ی تایید برآورده‌ی حق را | ای چرخ نکوپرور و ای بخت نکودار |