| گرد خرسندی و بخشش گرد زیرا طمع و طبع | کودکان را خربزه گرمست و پیران را خیار | |
| راستکاری پیشه کن کاندر مصاف رستخیز | نیستند از خشم حق جز راست‌کاران رستگار | |
| تا به جان لهو و لغوی زنده اندر کوی دین | از قیامت قسم تو نقشست و از قرآن نگار | |
| حق همی گوید بده تا ده مکافاتت دهم | آن به حق ندهی و پس آسان بپاشی در شیار | |
| این نه شرط مومنی باشد که در ایمان تو | حق همی خاین نماید خاک و سرگین استوار | |
| گرد دین بهر صلاح دین به بی‌دینی متن | تخم دنیا در قرار تن به مکاری مکار | |
| ای بسا غبنا کت اندر حشر خواهد بود از آنک | هست ناقد بس بصیر و نقدها بس کم عیار | |
| سخت سخت آید همی بر جان ز راه اعتقاد | زشت زشت آید همی در دین ز راه اعتبار | |
| بر در ماتم سرای دین و چندین نای و نوش | در ره رعناسرای دیو و چندان کار و بار | |
| گرد خود گردی همی چون گرد مرکز دایره | ای پی اینی بسان خشک مغزان در دوار | |
| از نگارستان نقاش طبیعی برتر آی | تا رهی از ننگ جبر و طمطراق اختیار | |
| چون ز دقیانوس خود رستند هست اندر رقیم | به ز بیداری شما خواب جوانمردان غار | |
| بازدان تایید دین را آخر از تلقین دیو | بازدان روح‌القدس را آخر از حبر نصار | |
| عقل اگر خواهی که ناگه در عقیله‌ت نفکند | گوش گیرش در دبیرستان «الرحمان» در آر | |
| عقل بی‌شرع آن جهانی نور ندهد مر ترا | شرع باید عقل را همچون معصفر را شخار | |
| عقل جزوی کی تواند گشت بر قرآن محیط | عنکبوتی کی تواند کرد سیمرغی شکار | |
| گر چه پیوستست بس دورست جان از کالبد | ور چه نزدیکست بس دورست گوش از گوشوار | |
| پیشگاه دوست را شایی چو بر درگاه عشق | عافیت را سرنگون سار اندر آویزی بدار | |
| عاشقان را خدمت معشوق تشریفست و بر | عاقلان را طاعت معبود تکلیف‌ست و بار | |
| زخم تیغ حکم را چه مصطفا چه بوالحکم | ذوالفقار عشق را چه مرتضا چه ذوالخمار |