| معجز موسی داری که کنی ثعبان چوب | ور نه صد چوب بینداز که ثعبان نشود | |
| علم شمس همی باید و تاثیر فلک | ور نه هر پیشه به یک نور همی کان نشود | |
| ای چنان در خور هر مدح که مداح ترا | شعر در مدحت تو مایه‌ی بهتان نشود | |
| من ثناخوان توام کیست که از روی خرد | چون بدید آن شرف و عز ثناخوان نشود | |
| جامه‌ی عیدی من باید از این مجلسیانت | لیک بی گفت تو اینکار به سامان نشود | |
| تا فلک در ضرر و نفع چو گوهر نبود | تا پری در عمل و چهر چو شیطان نشود | |
| منبر نو به نوآباد مبارک بادت | تا به جز حاسد تو پر غم و احزان نشود | |
| باد بر درگه یزدانت قبول از پی آنک | بنده بر هیچ دری چون در یزدان نشود |