| مهترا پا و سر در آب از شرم | خویشتن را یسار خواهد کرد | |
| چون کف از تف عمامه خواهد بست | چون بط از آب ازار خواهد کرد | |
| آب من برده گیر اگر با من | جود تو همچو پار خواهد کرد | |
| آب آنراست نزد هر مهتر | چون نبرد او قمار خواهد کرد | |
| آمدم چون پر آب آبله من | تا دلت چختیار خواهد کرد | |
| ای سنایی مبر تو آب از کار | کت خرد حق گزار خواهد کرد | |
| غوطه‌ها خورد باید اندر بحر | هر که در در کنار خواهد کرد | |
| کی بترسد ز زخم مار آنکو | خویشتن یار غار خواهد کرد | |
| آب دیده مریز کت خواجه | با ضیاع و عقار خواهد کرد | |
| آب را گرچه میل زی پستیست | نظم تو کار نار خواهد کرد | |
| تافته گردد آنکه بی اقبال | نام خود یادگار خواهد کرد | |
| رنجکی بیند آنکه بی‌کشتی | بحر اخضر گذار خواهد کرد | |
| تا ز تاثیر نه فلک چار اصل | کار کردست و کار خواهد کرد | |
| سرورا سرفراز کت نه چرخ | افسر هر چهار خواهد کرد | |
| ز آبها تا بخار خواهد خواست | بادها تا غبار خواهد کرد | |
| شادمان زی که در بقات سده | این چنین صدهزار خواهد کرد |