| ساختم جلابی از جان جانت را | وز دم خرسندی آنرا کرده سرد | |
| چون بزرگان نوش کن جلاب جان | می بخردان مان و گرد می‌مگرد | |
| ورد جوید روز مجلس مرد عقل | بوالهوس جوید به مجلس خارورد | |
| زان که مقلوب سنایی یانس است | گر نگیرم انس با من بد مگرد | |
| انس گیرم باژگونه خوانیم | خویشتن را باژگونه کس نکرد | |
| گر تن و جانم به خدمت نامدند | عذرشان بپذیر کمتر کن نبرد | |
| صدر تو چرخست و تن را بال سست | روی تو مهرست و جان را چشم درد | |
| جان من آزاد کن تا عقل من | هر زمان گوید: زهی آزادمرد | |
| تازه گردانم بنا جستن که باد | تازه از جان بیخ و شاخ و برگ و ورد |