| با دولت تو سیه گلیمی | گر سود کند زیان ندارد | |
| خوش زی که جمال این جهانی | نقشیست که جاودان ندارد | |
| ای از پس پرده چند گویی | کز حسن فلان نشان ندارد | |
| چون روی نمود هر که هستی | گستاخ بگو فلان ندارد | |
| در بزم ببین که چون عطارد | دارد سخن و دهان ندارد | |
| در رزم نگر که همچو جوزا | بندد کمر و میان ندارد | |
| دارد همه‌چیز جان ولیکن | انصاف بده چنان ندارد | |
| ای آنکه ز وصف تو سنایی | آن دارد آن که آن ندارد | |
| بی‌قامت خود مدارش ایرا | تیر تو چنو کمان ندارد | |
| زین گونه گرانی از سنایی | هرگز سبکی گران ندارد | |
| بلبل به میان گل چه گوید | حی‌ست یکی که جان ندارد | |
| ما طاقت عدل تو نداریم | کز فصل کسی زیان ندارد |
□
| ای چو عقل از کل موجودات فرد | وی جوان از تو سپهر سالخورد | |
| خاکبوسان سر کوی تواند | روشنان کارگاه لاجورد | |
| پاسبانان در و بام تواند | چرخ و خورشید و مه گیتی نورد | |
| تا سنایی کیست کاید بر درت | مجد کو تا گویدش کز راه برد | |
| ای همه دریا چه خواهی کردنم | وی همه گردون چه خواهی کرد گرد | |
| نام او میدان و نقش او بسی | کز حکیمان او زیاد اندر نبرد | |
| زان به خدمت نامدم زیرا بود | پیش بینا مرد عریان روی زرد | |
| کز ضعیفی دیدگان شب پره‌ست | کو بماندست از رخ خورشید فرد |