| جز شاعران کوته‌بین را درین دیار | بر بارگاه جود کریمیت بار نیست | |
| آری ز نوش آتش و از لطف آب پاک | رفعت بجز نصیب دخان و بخار نیست | |
| لیکن زمانه ای تو و بر من ز بخت بد | هر چه از زمانه آید حقا که عار نیست | |
| والله که از لباس جز از روی عاریت | بر فرق من عمامه و بر پا آزار نیست | |
| کارم بساز از کرم امروز ای کریم | هر چند کارساز بجز کردگار نیست | |
| گر چه دهی وگر ندهی صله در دو حال | جز گوهر ثنای من اینجا نثار نیست | |
| باشد کریمی ار بدهی ورنه رای تست | مر بنده را به هیچ صفت اختیار نیست | |
| دانی که از زمانه جز احسان و نام نیک | حقا که هر چه هست بجز مستعار نیست | |
| نام نکو بمان چو کریمان ز دستگاه | چون شد یقین که عمر دول پایدار نیست | |
| تا دوزخ و بهشت کم از هفت و هشت نیست | تا حس و طبع بیش ز پنج و چهار نیست | |
| چندانت قدر باد که آن را کرانه نیست | چندانت عمر باد که آن را شمار نیست |