| در راه چو شبرنگ جم با شیر بوده در اجم | آمخته جولان در عجم خورده ربیع اندر عرب | |
| در منزل «سلما» و «می » گشتم همی ناخورده می | تن همچو اندر آب نی دل همچو بر آتش قصب | |
| آمد به گوشم هر زمان آواز خضر از هر مکان | کایزد تعالی را بخوان در قعر قاع مرتهب | |
| خسته دل من در حزن گفتی مر الاتعجلن | چون گفتمی با دیده من «انا صببنا الماء صب» | |
| راهی چنان بگذاشتم باغ ارم پنداشتم | از صبر تخمی کاشتم آمد ببر بعدالتعب | |
| روز آمده درمان من آسوده از غم جان من | از خیمه‌ی جانان من آمد به گوش من شغب | |
| آواز اسب من شنید آن ماهپیش من دوید | وصل آمد و هجران پرید آمد نشاط و شد کرب | |
| باوی نشستم می به دست او بت بدو من بت پرست | از عشق او من گشته مست او مست بذر آب عنب | |
| هم ناز دیدم هم بلا هم درد دیدم هم دوا | هم خوف دیدم هم رجا هم خار دیدم هم رطب | |
| گه دست یازیدم همی زلفش ترازیدم همی | گه نرد بازیدم همی یک بوسه بود و یک ندب | |
| بر من همی کرد او ثنا خندان همی گفت او مرا | بر خوان مدیح او کجا المدح فیه قد وجب |