| زان دو تا عیسی و دو تا بیمار | شرم ناید همی روان ترا | |
| از پی چه معالجت نکنند | آن دو عیسی دو ناتوان ترا | |
| ای وفا همعنان عنای ترا | وی بقا همنشین نشان ترا | |
| نافرید آفریدگار مگر | جز زیان مرا زبان ترا | |
| چند زیر لبم دهی دشنام | تا ببندم میان زیان ترا | |
| می بدان آریم که برخیزم | بوسه باران کنم لبان ترا | |
| به بیمم دهی به زخم سنان | کی گذارم بدین عنان ترا | |
| تو سنان تیز کن از دل و چشم | شد سنایی سپر سنان ترا |