| ای شب تازان چو ز هجران طناب | علت خوابی و تو را نیست خواب | |
| مکر تو صعب است که مردم ز تو | هست در آرام تو خود در شتاب | |
| هرگز ناراست جز از بهر تو | چرخ سر خویش به در خوشاب | |
| تو چو یکی زنگی ناخوب و پیر | دخترکان تو همه خوب و شاب | |
| زادن ایشان ز تو، ای گنده‌پیر، | هست شگفتی چو ثواب از عقاب | |
| تا تو نیائی ننمایند هیچ | دخترکان رویکها از حجاب | |
| روی زمین را تو نقابی ولیک | ایشان را نیست نقابت نقاب | |
| چند گریزی ز حواصل در این | قبه‌ی بی‌روزن و باب، ای غراب؟ | |
| در تو همی پیری ناید پدید | زانکه ز مردم تو ربائی شباب | |
| آب نه‌ای، چونکه بشوید همی | شرم‌گن از روی تو به شرم و آب؟ | |
| چند به سوزن بشکستی تبر! | چند به گنجشک گرفتی عقاب! | |
| چند چو رعد از تو بنالید دعد | تاش بخوردی به فراق رباب؟ | |
| چند که از بیم تو بگریختند | از رمه‌ی گرسنه میشان ذئاب؟ | |
| شاه حبش چون تو بود گر کند | شمشیر از صبح و سنان از شهاب | |
| چند گذشته‌ستی بر جاهلان | بر کفشان قحف و میان شان قحاب | |
| حرمت تو سخت بزرگ است ازانک | در تو دعا را بگشایند باب | |
| ای که ندانی تو همی قدر شب | سوره‌ی واللیل بخوان از کتاب | |
| قدر شب اندر شب قدر است و بس | برخوان آن سوره و معنی بیاب | |
| همچو شب دنیا دین را شب است | ظلمت از جهل و ز عصیان سحاب | |
| خلق نبینی همه خفته ز علم | عدل نهان گشته و فاش اضطراب |