| به یاران سوی کشتی گشت راهی | چو یونس کرد جا در بطن ماهی | |
| به گردون شد ز ملاحان ترانه | به روی آب کشتی شد روانه | |
| زدش آهنگ ملاحان ره هوش | ز سوز آن زدش خون در جگر جوش | |
| کشید از دل سرود بی‌نوایی | خروشان شد ز ایام جدایی | |
| که یا رب کس به حال من مبادا | به این آشفتگی دشمن مبادا | |
| منم خود را ز غم رنجور کرده | به پای خویش جا در گور کرده | |
| ز بخت واژگون سد درد بر دل | گرفته زنده در تابوت منزل | |
| تنی از مشت محنت رفته از دست | به مهد غصه خود را کرده پا بست | |
| اگر بودی ز طفلان عقل من بیش | نکردی جور این مهدم جگر ریش | |
| میان آب با چشم در افشان | به سرگردانی خود مانده حیران | |
| منم بر باد داده خانه خویش | جدا افتاده از کاشانه‌ی خویش | |
| گرفتاری ز عمر خود به تنگی | گرفته جای در کام نهنگی | |
| مگر یاری نماید باد شرطه | رهم از شور این خونخوار ورطه |