| عقل جنیبت ز همه تاخت پیش | رایت خویش از همه افراخت پیش | |
| فوج به فوج از پی هم می‌رسید | خیل و حشم بود که صف می‌کشید | |
| جیش عدم سوی وجود آمدند | بر سر میدان شهود آمدند | |
| تاخت برون لشکری از هر طرف | پیش جهاندند و کشیدند صف | |
| لشکر حسن از طرفی در رسید | عشق و سپاهش ز برابر رسید | |
| از طرف حسن برون تاخت ناز | وز طرف عشق در آمد نیاز | |
| عشق و سپاهی ز کران تا کران | حسن و وفا بود جهان تا جهان | |
| محنت و درد سپه بی‌شمار | آمد و صف زد ز یمین و یسار | |
| سوز و گداز آمده در قلبگاه | زد علم خویش به قلب سپاه | |
| از صف خود عشق جدا گشت فرد | تاخت به میدان و طلب کرد مرد | |
| پر جگر آن مرد که شد مرد عشق | آمد و نگریخت ز ناورد عشق |