خدایا تا از این فیروزه ایوان
|
|
فروزد ماه و مهر و تیر و کیوان
|
شه خاور جهان آرای باشد
|
|
زمان باقی زمین بر جای باشد
|
بر این نیلوفری کاخ کیانی
|
|
کند خورشید تابان قهرمانی
|
جهانرا چار عنصر مایه باشد
|
|
مکانرا از جهت شش پایه باشد
|
ز جوهر تا عرض راهست تاری
|
|
هیولا تا کند صورت نگاری
|
همیشه تا فراز فرش غبرا
|
|
معلق باشد این نه سقف مینا
|
جهان محکوم سلطان جهان باد
|
|
فلک مامور شاه کامران باد
|
نخستین دم که خاطر خامه دربست
|
|
بر این دیبای ششتر نقش بربست
|
چو استاد طبیعت داد سازش
|
|
نوشتم نام خسرو بر طرازش
|
شهنشاه جهان دارای عالم
|
|
چراغ دودمان نسل آدم
|
همایون گوهر دریای شاهی
|
|
وجودش آیت لطف الهی
|
ضمیرش نقطهی پرگار معنی
|
|
درونش مهبط انوار معنی
|
جم ثانی جمال دنیی و دین
|
|
ابواسحاق سلطان السلاطین
|
خجسته پادشاه دادگستر
|
|
جهانگیر آفتاب هفت کشور
|
غلام بارگاهش تاجداران
|
|
جنابش سجدهگاه شهریاران
|
زخیلش هر سوی صاحب کلاهی
|
|
سپاهش هریکی میری و شاهی
|
بروز بزم چون برگاه جمشید
|
|
بگاه رزم چون تابنده خورشید
|
سریرش پایه بر گردون کشیده
|
|
قدم بر جای افریدون کشیده
|
سرافکنده برش هر سر فرازی
|
|
ز باغش هر تذوری شاهبازی
|
بدو بادا فلک را سربلندی
|
|
مبادا دشمنش را زورمندی
|