قسمت دوم

دل ارمهرت نورزه بر چه ارزه		گل است آندل که مهر تو نورزه
گریبانی که از عشقت شود چاک		بیک عالم گریبان وابیرزه

□

برویت از حیا خوی ریته دیری		دو ابرویت بناز آمیته دیری
به سحر دیده در چاه زنخدان		بسی هاروت دل آویته دیری

□

ز آهم هفت گردون پر شرر بی		زمژگانم روان خون جگر بی
ته که هرگز دلت از غم نسوجه		کجا از سوته دیلانت خبر بی

□

سحرگاهان که اشکم لاوه گیره		زآهم هفت چرخ آلاوه گیره
چنان از دیده ریزم اشک خونین		که گیتی سر بسر سیلابه گیره

□

عزیزان موسم جوش بهاره		چمن پر سبزه صحرا لاله زاره
دمی فرصت غنیمت دان درین فصل		که دنیای دنی بی اعتباره

□

مرا درد آموه و درمان چه حاصل		مرا وصل آموه و هجران چه حاصل
بسوته بی گل و آلاله بی سر		سر سوته کله یاران چه حاصل

□

دلا از دست تنهایی بجانم		ز آه و ناله‌ی خود در فغانم
شبان تار از درد جدایی		کند فریاد مغز استخوانم

□

غم عشق تو مادر زاد دیرم		نه از آموزش استاد دیرم
بدان شادم که از یمن غم تو		خراب آباد دل آباد دیرم

□

الهی سوز عشقت بیشتر کن		دل ریشم ز دردت ریشتر کن
ازین غم گر دمی فارغ نشینم		بجانم صد هزاران نیشتر کن

□

غمم بیحد و دردم بی شماره		فغان کاین درد مو درمان نداره
خداوندا ندونه ناصح مو		که فریاد دلم بی‌اختیاره