دلا خوبان دل خونین پسندند | دلا خون شو که خوبان این پسندند | |
متاع کفر و دین بیمشتری نیست | گروهی آن گروهی این پسندند |
□
دلا پوشم ز عشقت جامهی نیل | نهم داغ غمت چون لاله بر دیل | |
دم از مهرت زنم همچون دم صبح | وز آن دم تا دم صور سرافیل |
□
بی ته اشکم ز مژگان تر آیو | بی ته نخل امیدم نی بر آیو | |
بی ته در کنج تنهائی شب و روز | نشینم تا که عمرم بر سر آیو |
□
به والله و به بالله و به تالله | قسم بر آیهی نصر من الله | |
که دست از دامنت من بر ندارم | اگر کشته شوم الحکم لله |
□
دلی همچون دل نالان مو نه | غمی همچون غم هجران مو نه | |
اگر دریا اگر ابر بهاران | حریف دیدهی گریان مو نه |
□
من آن مسکین تذروبی پرستم | من آن سوزنده شمع بیسرستم | |
نه کار آخرت کردم نه دنیا | یکی خشکیده نخل بیبرستم |
□
مکن کاری که پا بر سنگت آیو | جهان با این فراخی تنگت آیو | |
چو فردا نامه خوانان نامه خونند | تو وینی نامهی خود ننگت آیو |
□
غم عالم نصیب جان ما بی | بدور ما فراغت کیمیا بی | |
رسد آخر بدرمان درد هرکس | دل ما بی که دردش بیدوا بی |
□
خوشا آنانکه هر شامان ته وینند | سخن با ته گرند با ته نشینند | |
مو که پایم نبی کایم ته وینم | بشم آنان بوینم که ته وینند |
□
دو زلفانت گرم تار ربابم | چه میخواهی ازین حال خرابم | |
ته که با مو سر یاری نداری | چرا هر نیمه شو آیی بخوابم |