چو مطربان سحر چنگ در رباب زنند
|
|
صبوحیان نفس از آتش مذاب زنند
|
بتاب سینه چراغ فلک بر افروزند
|
|
ز آب دیده نمک بردل کباب زنند
|
چو آفتاب ز جیب افق برآرد سر
|
|
ز ماه یکشبه آتش در آفتاب زنند
|
شکنج سنبل طاوس بیکران گیرند
|
|
هزار قهقهه چون کبک بر غراب زنند
|
مغان بساغر می آب ارغوان ریزند
|
|
بتان بتنگ شکر خنده بر شراب زنند
|
بوقت صبح پریچهرهگان زهره جبین
|
|
دم از سهیل شب افروز مه نقاب زنند
|
بچین طره پرتاب قلب دل شکنند
|
|
به تیر غمزهی پرخواب راه خواب زنند
|
ز تاب می چو سمن برگشان برآرد خوی
|
|
ز چهره بر گل روی قدح گلاب زنند
|
بجرعه آب رخ خاکیان بباد دهند
|
|
برآتش دل خواجو ز باده آب زنند
|