| بر تخته‌ی عمر او نوشته | چندانکه او را هوا بود عام | |
| «ارجو» که مردی شود مبارز | کز پیل نندیشد و ز ضرغام | |
| با پیل پیلی کند به میدان | با شیر شیری کند به آجام | |
| اندر سخاوت به جای خورشید | وندر شجاعت به جای بهرام | |
| تدبیر او روی مملکت شوی | شمشیر او خون دشمن آشام | |
| در جنگ جستن چو طوس نوذر | در دیو کشتن چو رستم سام | |
| بر دوستداران دولت خویش | گیتی نگه داشته به صمصام | |
| پیش پدر با امیر نامی | جوید به روز مبارزت نام | |
| تیغش کند بر زمانه پیشی | تیرش برد سوی خصم پیغام | |
| ای شهریار ملوک عالم | ای بازوی دین و پشت اسلام | |
| نشگفت باشد که چون تو باشد | فرزند تو نامدار و فهام | |
| تا لاله روید ز تخم لاله | بادام خیزد ز شاخ بادام | |
| تا چون بخندد بهار خرم | از لاله بینی بر کوه اعلام | |
| تو کامران باش و دشمن تو | سرگشته و مستمند و بدکام | |
| گیتی ترا یار گردون ترا یار | گیتی ترا رام روز تو پدرام | |
| از ساحت تو برگشته اندوه | پیوسته ز ایزد به تو بر اکرام |