| ای جهان داوری که نام نکو | سوی تو کرد زان جهان آهنگ | |
| آفریننده‌ی جهان به تو داد | نیروی رستم و هش هوشنگ | |
| نشود بر تو زایچ روی به کار | هیچ دستان و تنبل و نیرنگ | |
| خسروا خوبتر ز صورت تو | صورتی نیست در همه ارتنگ | |
| دشمن تو ز تو چنان ترسد | که ز باز شکار دوست کلنگ | |
| زهره‌ی دشمنان به روز نبرد | بر درانی چو شیر سینه‌ی رنگ | |
| تا به روم اندرون نیاید چین | تا به چین اندرون نیاید زنگ | |
| شاد باش و دو چشم دشمن تو | سال و مه از گریستن چو وننگ | |
| دست و گوش تو جاودان پر باد | از می روشن و ترانه‌ی چنگ | |
| مهرگانت خجسته باد و دلت | برکشیده بر اسب شادی تنگ |