| ریدکان خواب نادیده مصاف اندر مصاف | مرکبان داغ ناکرده قطار اندر قطار | |
| خسرو فرخ سیر بر باره‌ی دریا گذر | با کمند شصت خم در دشت چون اسفندیار | |
| اژدها کردار پیچان در کف رادش کمند | چون عصای موسی اندر دست موسی گشته مار | |
| همچو زلف نیکوان مورد گیسو تابخورد | همچو عهد دوستان سالخورده استوار | |
| کوه کوبان را یگان اندر کشیده زیر داغ | بادپایان را دوگان اندر کمند افکنده خوار | |
| گردن هر مرکبی چون گردن قمری بطوق | از کمند شهریار شهرگیر شهردار | |
| هر کره کاندر کمند شصت بازی درفکند | گشت داغش بر سرین و شانه و رویش نگار | |
| هرچه زینسو داغ کرد از سوی دیگر هدیه داد | شاعران را با لگام و زایران را با فسار | |
| فخر دولت بوالمظفر شاه با پیوستگان | شادمان و شادخوار و کامران و کامگار | |
| روز یک نیمه، کمند و مرکبان تیز تک | نیم دیگر مطربان و باده‌ی نوشین گوار | |
| زیرها چون بیدلان مبتلی نالنده سخت | رودها چون عاشقان تنگدل گرینده زار | |
| خسرو اندر خیمه و بر گرد او گرد آمده | یوز را صید غزال و باز را مرغ شکار | |
| اینچنین بزم از همه شاهان کرا اندر خورست | نامه‌ی شاهان بخوان و کتب پیشینان بیار | |
| ای جهان آرای شاهی کز تو خواهد روز رزم | پیل آشفته امان و شیر شرزه زینهار | |
| کار زاری کاندر او شمشیر تو جنبنده گشت | سربسر کاریز خون گشت آن مصاف کار زار | |
| مرغزاری کاندرو یک ره گذر باشد ترا | چشمه‌ی حیوان شود هر چشمه‌ای زان مرغزار | |
| کوکنار از بس فزع داوری بیخوابی شود | گر برافتد سایه‌ی شمشیر تو بر کوکنار | |
| گر نسیم جود تو بر روی دریا بروزد | آفتاب از روی دریا زر برانگیزد بخار | |
| ور سموم خشم تو برابر و باران درفتد | از تف آن ابر آتش گردد و باران شرار | |
| ور خیال تیغ تو اندر بیابان بگذرد | از بیابان تا به حشر الماس برخیزد غبار |