| باغ دیبا رخ پرند سلب | لعبگر گشت و لعبهاش عجب | |
| گه دهد آب را ز گل خلعت | گاهی از آب لاله را مرکب | |
| گه بهشتی شود پر از حورا | گه سپهری شود پر از کوکب | |
| بیرم سبز برفکنده بلند | شاخ او کرده بسدین مشجب | |
| بوستان گشت چون ستبرق سبز | آسمان گشت چون کبود قصب | |
| حسد آید همی ز بس گلها | آسمان را ز بوستان هر شب | |
| آب همرنگ صندل سوده‌ست | خاک همبوی عنبر اشهب | |
| سبزه گشت از در سماع و شراب | روز گشت از در نشاط و طرب | |
| هر گلی را به شاخ گلبن بر | زند بافیست با هزار شغب | |
| بلبلان گوییا خطیبانند | بر درختان همی‌کنند خطب | |
| باز بر ما وزید باد شمال | آن شمال خجسته پی مرکب | |
| بوستان شکفته پنداری | دارد از خلعت امیر سلب | |
| میر یوسف برادر سلطان | ناصر علم و دستگیر ادب | |
| جود را عنصرست وقت نشاط | عفو را گوهرست گاه غضب | |
| خشم او برنتابدی دریا | گر برو حلم نیستی اغلب | |
| وقت فخر و شرف سخاوت و جود | به دل و دست او کنند نسب | |
| از کف او چنان هراسد بخل | که تن آسان تندرست از تب | |
| زانکه همرنگ روی دشمن اوست | ننهد در خزانه هیچ ذهب | |
| خواسته بدهد و نخواهد شکر | این صوابست و آن دگر اصوب | |
| ای ترا مردمی، شریعت و کیش | ای ترا جود، ملت و مذهب |