| به سمع خواجه رسان ای ندیم وقتشناس | به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد | |
| لطیفهای به میان آر و خوش بخندانش | به نکتهای که دلش را بدان رضا باشد | |
| پس آنگهش ز کرم این قدر به لطف بپرس | که گر وظیفه تقاضا کنم روا باشد |
| به سمع خواجه رسان ای ندیم وقتشناس | به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد | |
| لطیفهای به میان آر و خوش بخندانش | به نکتهای که دلش را بدان رضا باشد | |
| پس آنگهش ز کرم این قدر به لطف بپرس | که گر وظیفه تقاضا کنم روا باشد |