قسمت اول

از من شب هجر می‌بپرسید حباب		دریای غمم کدام آرام و چه خواب
در دل بود آرام و خیالی هر موج		در دیده خیال خواب شد نقش بر آب

□

سنگ اندر بر بسی دویدیم چو آب		بار همه خار و خس کشیدیم چو آب
آخر به وطن نیارمیدیم چو آب		رفتیم و ز پس باز ندیدم چو آب

□

بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب		چشمی دارم چو لعل شیرین همه آب
جسمی دارم چو جان مجنون همه درد		جانی دارم چو زلف لیلی همه تاب

□

بختی دارم چو چشم خسرو همه خواب		چشمی دارم چو لعل شیرین همه آب
جسمی دارم چو جان مجنون همه درد		جانی دارم چو زلف لیلی همه تاب

□

ای تیغ تو آب روشن و آتش ناب		آبی چو خماهن، آتشی چون سیماب
از هیبت آن آب تن آتش تاب		رفت آتشی از آتش و آبی از آب

□

خاقانی را ز بس که بوسید آن لب		دور از لب تو گرفت تبخال از تب
آری لبت آتش است خندان ز طرب		از آتش اگر آبله خیزد چه عجب

□

طوطی دم دینار نشان است آن لب		غماز و دو روی از پی آن است آن لب
زنهار میالای در آن لب نامم		کلوده‌ی لب‌های کسان است آن لب

□

گر من به وفای عشق آن حور نسب		در دام دگر بتان نیفتم چه عجب
حاشا که چو گنجشک بوم دانه طلب		کان ماه مرا همای داده است لقب

□

از عشق بهار و بلبل و جام طرب		گل جان چمن بود که آمد بر لب
لب کن چو لب چمن کنون لعل سلب		جان چمن و جان چمانه بطلب

□

آمد به چمن مرغ صراحی به شغب		جان تازه کن از مرغ صراحی به طرب
چون بینی هر دو مرغ را گل در لب		بنشین لب جوی و لب دلجوی طلب