| چون بمیری ازین جواهر خمس | عقل و نفست نپاید اندر رمس | |
| در این نه مقوله بسته شود | دل ازین چار قید رسته شود | |
| برهی از سه بعد و از شش حد | اوحدی‌وش رخ آوری به احد | |
| این تخیل نماند و احساس | وین تکاپوی منهیان حواس | |
| دیده‌ی روح بی‌سبل گردد | مشکل نفس جمله حل گردد | |
| هرچه خواهی میسرت باشد | وآنچه جویی برابرت باشد | |
| در جهانی رسی سراسر جان | وندرو کاردار عقل و روان | |
| لبشان بی‌زبان سخن پیوند | چهره بی‌عشوه شاهد و دلبند | |
| همه یکرنگ و هیچ رنگی نه | همه صلح و هراس جنگی نه | |
| جامها پر ز شهد و شیر وشراب | باغها پردرخت و میوه و آب | |
| باغ مینو گشاده در درهم | شاخ مینا کشیده سر در هم | |
| شربت آینده نزد رنجوران | میوه ریزنده بر سر دوران | |
| هرچه جان کشته پیش دل رسته | چشم جان دیده هرچه دل جسته | |
| دور نزدیک و سخت نرم شده | زشت زیبا و سرد گرم شده | |
| همه از مردن و هلاک ایمن | دل و جانها ز ترس و باک ایمن | |
| نه ز اندوه رخ بریزد رنگ | نه ز انبوه خانه گردد تنگ | |
| فارغ از رنج ناملایم و ضد | ایمن از ازدحام دشمن وند | |
| بر سر دوشها تراز بقا | در کف هوشها جواز لقا | |
| بر بساط بقا چو دلبندان | وز نشاط لقا چو گل خندان | |
| باغهایی به دست خود کشته | بر زمینی ز عنبر آغشته |