| آنچه دیدی ز سر گدشت بگوی | به چه خیزست باز گشت؟ بگوی | |
| چیست این دوزخ و بهشت کجاست؟ | پرسش حال خوب و زشت کجاست؟ | |
| تن و جان را عذاب چون باشد؟ | هول یوم‌الحساب چون باشد؟ | |
| اصل اینها چو نیست جز یک حرف | ز چه پیدا شد این تفاوت ژرف؟ | |
| کار این سلطنت مجازی نیست | باز دان این، که کار بازی نیست | |
| همه دانستنیست این به درست | گر ندانسته‌ای گناه از تست | |
| به در آور اصول آن زین جام | تا به کیخسروی براری نام | |
| اگر این نکتها ندانی تو | اندرین خاکدان بمانی تو | |
| آخر این آمدن بکاری بود | وز برای چنین شماری بود | |
| ورنه این دردسر چه میبایست؟ | همه خود بود هر چه میبایست | |
| تو بدان آمدی که کار کنی | زین جهان دانش اختیار کنی | |
| همه را بنگری و دریابی | رنج بینی و دردسر یابی | |
| چیست ناموس؟ دل بر او بندی | کیست سالوس؟ خوش بروخندی | |
| دانش این حوالتست به تو | وز خدا این رسالتست به تو | |
| تا حدوث از قدم پدید شود | نسبت بیش و کم پدید شود | |
| ترک این عالم فنا گویی | ملک جاوید را ثنا گویی | |
| جز به علم این کجا توان دانست؟ | نفس بی‌علم هیچ نتوانست |