همان سنگین دل نامهربانم | که در شوخی به عالم داستانم | |
دل من مهر او جوید که خواهم | لبم احوال او گوید که دانم | |
اگر خواهم که جان به خشم توان زود | و گر خواهم که دل دزدم توانم | |
ترا با من چه کار؟ ار دل فریبم | ترا از من چه سود؟ ار مهربانم | |
دل و جان گر بمن بخشند شاید | که دل را چون تن و تن را چو جانم | |
مرا بد مهر میخوانی و اینم | مرا دلسوز میدانی و آنم | |
اگر جان مینهی در آستینم | و گر سر میزنی بر آستانم |