| برون پرده جهانی ز حکمت است و هنر | درون پرده یکی شاعر ستوده لقاست | |
| به تخت ملک فریدون، به پیش صف رستم | به احتشام سکندر، به مکرمت داراست | |
| به گاه پوزش خاک و به گاه کوشش آب | به وقت هیبت آتش، به وقت لطف هواست | |
| عتابهاش چو سیل دمان، نهنگ اوبار | خطابهاش چو باد بزان، جهان پیماست | |
| به گاه رقت، چون کودکی نکرده گناه | به وقت خشیت، چون نره دیو خورده قفاست | |
| به وقت رای زدن، به ز صد هزار وزیر | که هر وزیری دارای صد هزار دهاست | |
| به بزم‌سازی، مانند باده نوش ندیم | به پارسایی، چون مرد مستجاب دعاست | |
| به گاه خوف مراقب، به گاه کین بیدار | گه ثبات چو کوه و گه عطا دریاست | |
| به حسب حال، کجا بشمرد حکایت خویش؟ | حدیثهای صریحش تهی ز روی و ریاست |