| نیافت هیچ نصیب از حیات آنکه نیافت | ازین شراب نصیب، از جماد تا حیوان | |
| چنین شراب فلک چون به هفت جام خورد | عجب نباشد اگر می‌شود به سر غلتان | |
| چو ساقی مه نو ساغری نهد بر کف | هم از برای مه و مهر می‌رود خندان | |
| ازین شراب اگر جرعه بر زمین نچکد | چرا شکوفه کند باغ و بشکفد بستان؟ | |
| شگفت نیست که گل رنگ و بوی می دارد | وگرنه بلبل بیدل چرا زند دستان؟ | |
| وگرنه نرگس مخمور یار سرمست است | چرا کند به جهان در خرابی آن فتان؟ | |
| سرشته‌اند ز می طینتم وگرنه چرا | همیشه مست و خرابم ز غمزه‌ی جانان؟ | |
| وگرنه مردمک چشم آن نگار منم | چراست نام من از جمله‌ی جهان انسان؟ | |
| چو بر زبان عراقی حدیث عشق رود | برو مگیر، که آندم نه آن اوست زبان |