| مشعله داران کویش هر مهی ماهی کنند | سایبان در گهش زین مهر چتر آسا زنند | |
| گر چه نگرفت از جهان زر، خاک بیزان درش | توده‌ی زر در ره خورشید زر پالا زنند | |
| چاکران او بدون حق فرو نارند سر | بندگان او قدم بر اولی و اخری زنند | |
| خاصگان او ندیم مجلس خاص قدم | با چنین نسبت کجا دم ز آدم و حوا زنند؟ | |
| دوستی حق نیابی در دلی بی‌دوستیش | مهر مهر او و مهر حق همه یکجا زنند | |
| هر که او را دوست‌تر از خود ندارد رانده‌ای است | ور چه دارد یک جهان طاعت به رویش وازنند | |
| ور همه عالم گنه دارد، چو او را دوست داشت | خمیه‌ی جاهش درون جنت‌الماوی زنند | |
| هر که او دعوی بینایی کند بی پیرویش | رهروانش خاک در چشم جهان پیما زنند | |
| چون عراقی پیرو او شد سزد گر روز حشر | خیمه‌ی قدرش ورای ذروه‌ی اعلا زنند |