ایضاله

شد ز یاری جدا بنفشه مگر که چنین وقت سوکوار آمد
جامه‌ی سوک بر بنفشه برید زان مگر لاله دل‌فگار آمد
نقش رنگ چمن ز لطف بهار نقش دیبای پرنگار آمد
خوش بهاری است، لیک آن کس را کز لب یار میگسار آمد
هان، عراقی، تو و نسیم بهار کز صبا بوی زلف یار آمد