| نیت طاعت او هست تو را معصیتی | کمر خدمت او هست تو را زناری | |
| هر که را زین امرا مدح کنی ظلم بود | خاصه امروز که از عدل نماند آثاری | |
| کژ روی پیشه کنی جمله تو را یار شوند | ور ره راست روی هیچ نیابی یاری | |
| کله مدح تو بر فرق چنین تاجوران | راست، چون بر سر انگشت بود دستاری | |
| صورت جان تو در چشم دل معنی‌دار | زشت گردد به نکو گفتن بدکرداری | |
| اسدالمعرکه خوانی که تو کسی را که بود | روبه حیله‌گری یا سگ مردم‌خواری | |
| وگرت دست قریحت در انشا کوبد | مدح این طایفه بگذار و غزل گو، باری! | |
| شعر نیکو را چون نقطه دلی باید جمع | همچو خط را قلم و، دایره را پرگاری | |
| سیف فرغانی اگر چند درین دور تو را | بلبل روح حزین است چو بوتیماری | |
| نه تو را هیچ کسی جز غم جان دلجویی | نه تو را هیچ کسی جز دل تو غمخواری | |
| گر چه کس نیست ز تو شاد، برو شادی کن | همچو غم گر نرسانی به دلی آزاری | |
| شکر منعم به دعای سحری کن نه به مدح | کاندرین عهد تو را نیست جز او دلداری | |
| صورتند این امرا جمله ز معنی خالی | اوست چون درنگری صورت معنی داری | |
| چون ازین شیوه سخن طبع تو فصلی پرداخت | بعد ازین بر در این باب بزن مسماری | |
| به سخن گفتن بیهوده به پایان شد عمر | صرف کن باقی ایام به استغفاری |