قسمت دوم

رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین		نه کفر و نه اسلام و نه دنیا و نه دین
نه حق نه حقیقت نه شریعت نه یقین		اندر دو جهان کرا بود زهره این

□

قانع به یک استخوان چو کرکس بودن		به ز آن که طفیل خوان ناکس بودن
با نان جوین خویش حقا که به است		کالوده و پالوده هر خس بودن

□

قومی متفکرند اندر ره دین		قومی به گمان فتاده در راه یقین
میترسم از آن که بانگ آید روزی		کای بیخبران راه نه آنست و نه این

□

گاویست در آسمان و نامش پروین		یک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خردت باز کن از روی یقین		زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین

□

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان		برداشتمی من این فلک را ز میان
از نو فلکی دگر چنان ساختمی		کازاده بکام دل رسیدی آسان

□

مشنو سخن از زمانه ساز آمدگان		می خواه مروق به طراز آمدگان
رفتند یکان یکان فراز آمدگان		کس می ندهد نشان ز بازآمدگان

□

می خوردن و گرد نیکوان گردیدن		به زانکه بزرق زاهدی ورزیدن
گر عاشق و مست دوزخی خواهد بود		پس روی بهشت کس نخواهد دیدن

□

نتوان دل شاد را به غم فرسودن		وقت خوش خود بسنگ محنت سودن
کس غیب چه داند که چه خواهد بودن		می باید و معشوق و به کام آسودن

□

آن قصر که با چرخ همیزد پهلو		بر درگه آن شهان نهادندی رو
دیدیم که بر کنگره‌اش فاخته‌ای		بنشسته همی گفت که کوکوکوکو

□

از آمدن و رفتن ما سودی کو		وز تار امید عمر ما پودی کو
چندین سروپای نازنینان جهان		می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو