ایا صدری که از روی بزرگی
|
|
فلک را نیست با قدر تو بالا
|
خجل از قدر و رایت چرخ و انجم
|
|
غمی از دست و طبعت ابر و دریا
|
کله با همتت بنهاده کیوان
|
|
کمر در خدمتت بربسته جوزا
|
ثریا با علو همت تو
|
|
به نسبت چون ثری پیش ثریا
|
بر دست جوادت چرخ سفله
|
|
بر رای صوابت عقل شیدا
|
کفت پیوسته قسمتگاه روزی
|
|
درت همواره ماوا جای آلا
|
به فضل این قطعه برخوان تا که گردد
|
|
نهان بنده بر رای تو پیدا
|
به اقبال تو دارم عشرتی خوش
|
|
حریفانی چو بختت جمله برنا
|
مزین کرده مجلسمان نگاری
|
|
بنامیزد زهی شیرین و زیبا
|
نشسته ز اقتضای طالع سعد
|
|
به خلوت بارهی چون سعد و اسما
|
ز زلفش دست من چون روز وامق
|
|
ز وصلش روز من چون روی عذرا
|
موافق همچو با فرهاد شیرین
|
|
مساعد همچو با یوسف زلیخا
|
بر آن دل کرده خوش کز وصل دوشین
|
|
کهمان چونین بود امروز و فردا
|
چو چشمش نیم مستیم و مرا نیست
|
|
علاج درد او یعنی که صهبا
|
چه صفراهاست کامروز او نکردست
|
|
در این یک ساعت از سودای حمرا
|
به انعام تو میباید که گردد
|
|
نظام مجلس تو مجلس ما
|