| ز پس گفت داننده جاماسپ را | چه گویم کنون شاه لهراسپ را | |
| چگونه فرستم فرسته به در | چه گویم بدان پیر گشته پدر | |
| چه گویم چه کردم سوار ترا | چه بود آن نبرده عیار ترا | |
| دریغ آن گو شاهزاده دریغ | چو تابنده ماه اندرون شد به میغ | |
| بیارید گلگون لهراسپی | نهید از برش زین گشتاسپی | |
| بیاراست مرجستن کینش را | بورزیدن دین و آیینش را | |
| جهاندیده دستور گفتا بپای | به کینه شدن مر ترا نیست رای | |
| به فرمان دستور دانای راز | فرود آمد از باره بنشست باز | |
| به لشکر بگفتا کدام است شیر | که باز آورد کین فرخ زریر | |
| که پیش افگند نیزه بر کین اوی | که باز آورد باره و زین اوی | |
| پذیرفتم اندر خدای جهان | پذیرفتن راستان و مهان | |
| که هرگز میانه نهد پیش پای | مر او را دهم دخترم را همای | |
| نجنبید زیشان کس از جای خویش | ز لشکر نیاورد کس پای پیش |