این مویهای بی‌جان، به گیسوی منور مادر مغفوره‌ی خویش، که تاب الشیب نوری داشت، راست افتاد، و بدین نالهای سوزان، نفس حسن را خاکستر کرده شد و گوهر پاک برادر حسام الدین را، که در میان خاک، خورد مور چه گشت، روشن گردانیده آمد، تعمده الله به غفرانه

شاید که باتفاق فرخ آرید به رحمت خدا رخ
گوئید بهر سکون و سیری ایمان مرا دعای خیری
تا چون به سوی شما کنیم راه ممن چو شما روم الی الله
یارب که به رحمت گنه شوی از گرد گنه، بشویشان روی
آمرزش خویش یارشان کن بخشایش خود نثارشان کن