قسمت سوم

گویند به حشر گفتگو خواهد بود		وان یار عزیز تندخو خواهد بود
از خیر محض جز نکویی ناید		خوش باش که عاقبت نکو خواهد بود

□

عاشق که غمش بر همه کس ظاهر بود		جمعیت او تفرقه‌ی خاطر بود
در دهر دمی خوش نزده شاد بزیست		گویا که دم خوشش دم آخر بود

□

آن کس که زروی علم و دین اهل بود		داند که جواب شبهه بس سهل بود
علم ازلی علت عصیان بودن		پیش حکما ز غایت جهل بود

□

زان ناله که در بستر غم دوشم بود		غمهای جهان جمله فراموشم بود
یاران همه درد من شنیدند ولی		یاری که درو کرد اثر گوشم بود

□

بخشای بر آنکه جز تو یارش نبود		جز خوردن اندوه تو کارش نبود
در عشق تو حالتیش باشد که دمی		هم با تو و هم بی تو قرارش نبود

□

آن وقت که این انجم و افلاک نبود		وین آب و هوا و آتش و خاک نبود
اسرار یگانگی سبق می‌گفتم		وین قالب و این نوا و ادارک نبود

□

جایی که تو باشی اثر غم نبود		آنجا که نباشی دل خرم نبود
آن را که ز فرقت تو یک دم نبود		شادیش زمین و آسمان کم نبود

□

عاشق به یقین دان که مسلمان نبود		در مذهب عشق کفر و ایمان نبود
در عشق دل و عقل و تن و جان نبود		هر کس که چنین باشد نادان نبود

□

نه کس که زجور دهر افسرده نبود		نی گل که درین زمانه پژمرده نبود
آنرا که بیامدست زیبا آمد		دانی که بیامده چو آورده نبود

□

هر چند که جان عارف آگاه بود		کی در حرم قدس تواش راه بود
دست همه اهل کشف و ارباب شهود		از دامن ادراک تو کوتاه بود