| ای مانده ز مقصد اصلی دور! | آکنده دماغ، ز باد غرور! | |
| از علم رسوم چه می‌جویی؟ | اندر طلبش، تا کی پویی؟ | |
| تا چند زنی ز ریاضی لاف؟ | تا کی بافی هزار گزاف؟ | |
| ز دوائر عشر و دقایق وی | هرگز نبری، به حقایق پی | |
| وز جبر و مقابله و خطاین | جبر نقصت نشود فی‌البین | |
| در روز پسین، که رسد موعود | نرسد ز عراق و رهاوی سود | |
| زایل نکند ز تو مغبونی | نه «شکل عروس» و نه «مأمونی» | |
| در قبر به وقت سال و جواب | نفعی ندهد به تو اسطرلاب | |
| زان ره نبری به در مقصود | فلسش قلب است و فرس نابود | |
| علمی بطلب که تو را فانی | سازد ز علایق جسمانی | |
| علمی بطلب که به دل نور است | سینه ز تجلی آن، طور است | |
| علمی که از آن چو شوی محظوظ | گردد دل تو لوح المحفوظ | |
| علمی بطلب که کتابی نیست | یعنی ذوقی است، خطابی نیست | |
| علمی که نسازدت از دونی | محتاج به آلت قانونی | |
| علمی بطلب که جدالی نیست | حالی است تمام و مقالی نیست | |
| علمی که مجادله را سبب است | نورش ز چراغ ابولهب است | |
| علمی بطلب که گزافی نیست | اجماعیست و خلافی نیست | |
| علمی که دهد به تو جان نو | علم عشق است، ز من بشنو | |
| به علوم غریبه تفاخر چند | زین گفت و شنود، زبان در بند | |
| سهل است نحاس که زر کردی | زر کن مس خویش تو اگر مردی |