| از هوس بگذر! رها کن کش و فش | پا ز دامان قناعت، در مکش | |
| گر نباشد جامه‌ی اطلس تو را | کهنه دلقی، ساتر تن، بس تو را | |
| ور مزعفر نبودت با قند و مشک | خوش بود دوغ و پیاز و نان خشک | |
| ور نباشد مشربه از زر ناب | با کف خود می‌توانی خورد آب | |
| ور نباشد مرکب زرین لگام | می‌توانی زد به پای خویش گام | |
| ور نباشد دور باش از پیش و پس | دور باش نفرت خلق، از تو بس | |
| ور نباشد خانه‌های زرنگار | می‌توان بردن به سر در کنج غار | |
| ور نباشد فرش ابریشم طراز | با حصیر کهنه‌ی مسجد بساز | |
| ور نباشد شانه‌ای از بهر ریش | شانه بتوان کرد با انگشت خویش | |
| هرچه بینی در جهان دارد عوض | در عوض گردد تو را حاصل، غرض | |
| بی‌عوض، دانی چه باشد در جهان؟ | عمر باشد، عمر، قدر آن بدان |