| از سمور و حریر بیزارم | باز میل قلندری دارم | |
| تکیه بر بستر منقش، بس | بر تنم، نقش بوریاست هوس | |
| چند باشم مورع‌الخاطر | ز استر و اسب و مهتر و قاطر | |
| تا کی از دست ساربان نالم | که بود نام او گم از عالم | |
| چند گویم ز خیمه و الجوق | چند بینم کجاوه و صندوق | |
| گر نباشد اطاق و فرش حریر | کنج مسجد خوش است، کهنه حصیر | |
| گر مزعفر مرا رود از یاد | سر نان جوین سلامت باد |