| دگر از درد تنهایی، به جانم یار می‌باید | دگر تلخ است کامم، شربت دیدار می‌باید | |
| ز جام عشق او مستم، دگر پندم مده ناصح! | نصیحت گوش کردن را دل هشیار می‌باید | |
| مرا امید بهبودی نماندست، ای خوش آن روزی | که می‌گفتم: علاج این دل بیمار می‌باید | |
| بهائی بارها ورزید عشق، اما جنونش را | نمی‌بایست زنجیری، ولی این بار می‌باید |