| هم ملوک پیش و هم این نوسپه‌دار زمان | اسم بر اسم‌اند بر دعوی صدق او گواه | |
| تا بود لطف الهی با روان آن ملوک | تا بود اسم سپاهی در زبان این سپاه | |
| اسم داران سپه را باد آن در بوسه گه | پادشاهان جهان را باد آن در سجده‌گاه | |
| باد روی منکران بی‌وقار او سیه | باد پود کارهان نابکار او تباه | |
| میرزای دهر سلطان حمزه بادا در دو کون | هم به اقبالی که سر زین اسم افرازد به ماه | |
| دل به او بندید ای امیدواران زانکه هست | رعب او امید افزا دولت وی یاس گاه | |
| محتشم با آن که از زیبا ادائیهای او | کلک ما زد سکه‌ی مجری به نقد مدح شاه | |
| فهم از هر مصرع مازین کلام بی‌بدل | می‌شود سال جلوس پادشاه دین پناه |