| آن چنان گرم او به بازی در فتاد | کان کلاه و پیرهن رفتش ز یاد | |
| شد شب و بازی او شد بی‌مدد | رو ندارد کو سوی خانه رود | |
| نی شنیدی انما الدنیا لعب | باد دادی رخت و گشتی مرتعب | |
| پیش از آنک شب شود جامه بجو | روز را ضایع مکن در گفت و گو | |
| من به صحرا خلوتی بگزیده‌ام | خلق را من دزد جامه دیده‌ام | |
| نیم عمر از آرزوی دلستان | نیم عمر از غصه‌های دشمنان | |
| جبه را برد آن کله را این ببرد | غرق بازی گشته ما چون طفل خرد | |
| نک شبانگاه اجل نزدیک شد | خل هذا اللعب به سبک لاتعد | |
| هین سوار توبه شود در دزد رس | جامه‌ها از دزد بستان باز پس | |
| مرکب توبه عجاب مرکبست | بر فلک تازد به یک لحظه ز پست | |
| لیک مرکب را نگه می‌دار از آن | کو بدزدید آن قبایت را نهان | |
| تا ندزدد مرکبت را نیز هم | پاس دار این مرکبت را دم به دم |