| سوی شامست این نشان و این خبر | در ره قدسش ببینی در گذر | |
| صد هزاران ز انبیای حق‌پرست | خود بهر قرنی سیاستها بدست | |
| گر بگویم وین بیان افزون شود | خود جگر چه بود که کهها خون شود | |
| خون شود کهها و باز آن بفسرد | تو نبینی خون شدن کوری و رد | |
| طرفه کوری دوربین تیزچشم | لیک از اشتر نبیند غیر پشم | |
| مو بمو بیند ز صرفه حرص انس | رقص بی مقصود دارد همچو خرس | |
| رقص آنجا کن که خود را بشکنی | پنبه را از ریش شهوت بر کنی | |
| رقص و جولان بر سر میدان کنند | رقص اندر خون خود مردان کنند | |
| چون رهند از دست خود دستی زنند | چون جهند از نقص خود رقصی کنند | |
| مطربانشان از درون دف می‌زنند | بحرها در شورشان کف می‌زنند | |
| تو نبینی لیک بهر گوششان | برگها بر شاخها هم کف‌زنان | |
| تو نبینی برگها را کف زدن | گوش دل باید نه این گوش بدن | |
| گوش سر بر بند از هزل و دروغ | تا ببینی شهر جان با فروغ | |
| سر کشد گوش محمد در سخن | کش بگوید در نبی حق هو اذن | |
| سر به سر گوشست و چشم است این نبی | تازه زو ما مرضعست او ما صبی | |
| این سخن پایان ندارد باز ران | سوی اهل پیل و بر آغاز ران |