| خواند عیسی نام حق بر استخوان | از برای التماس آن جوان | |
| حکم یزدان از پی آن خام مرد | صورت آن استخوان را زنده کرد | |
| از میان بر جست یک شیر سیاه | پنجه‌ای زد کرد نقشش را تباه | |
| کله‌اش بر کند مغزش ریخت زود | مغز جوزی کاندرو مغزی نبود | |
| گر ورا مغزی بدی اشکستنش | خود نبودی نقص الا بر تنش | |
| گفت عیسی چون شتابش کوفتی | گفت زان رو که تو زو آشوفتی | |
| گفت عیسی چون نخوردی خون مرد | گفت در قسمت نبودم رزق خورد | |
| ای بسا کس همچو آن شیر ژیان | صید خود ناخورده رفته از جهان | |
| قسمتش کاهی نه و حرصش چو کوه | وجه نه و کرده تحصیل وجوه | |
| ای میسر کرده بر ما در جهان | سخره و بیگار ما را وا رهان | |
| طعمه بنموده بما وان بوده شست | آنچنان بنما بما آن را که هست | |
| گفت آن شیر ای مسیحا این شکار | بود خالص از برای اعتبار | |
| گر مرا روزی بدی اندر جهان | خود چه کارستی مرا با مردگان | |
| این سزای آنک یابد آب صاف | همچو خر در جو بمیزد از گزاف | |
| گر بداند قیمت آن جوی خر | او به جای پا نهد در جوی سر | |
| او بیابد آنچنان پیغامبری | میر آبی زندگانی‌پروری | |
| چون نمیرد پیش او کز امر کن | ای امیر آب ما را زنده کن | |
| هین سگ نفس ترا زنده مخواه | کو عدو جان تست از دیرگاه | |
| خاک بر سر استخوانی را که آن | مانع این سگ بود از صید جان | |
| سگ نه‌ای بر استخوان چون عاشقی | دیوچه‌وار از چه بر خون عاشقی |