| بر سر خاک از فلک تیز گشت | واقعه تیز بخواهد گذشت | |
| تعبیه‌ای را که درو کارهاست | جنبش افلاک نمودارهاست | |
| سر بجهد چونکه بخواهد شکست | وینجهش امروز درینخاک هست | |
| دشمن تست این صدف مشک رنگ | دیده پر از گوهر و دل پر نهنگ | |
| این نه صدف گوهر دریائیست | وین نه گهر معدن بینائیست | |
| هر که در او دید دماغش فسرد | دیده چو افعی به زمرد سپرد | |
| لاجرمش نور نظر هیچ نیست | دیده هزارست و بصر هیچ نیست | |
| راه عدم را نپسندیده‌ای | زانکه به چشم دگران دیده‌ای | |
| پایت را درد سری میرسان | ره نتوان رفت به پای کسان | |
| گر به فلک برشود از زر و زور | گور بود بهره بهرام گور | |
| در نتوان بستن ازین کوی در | بر نتوان کردن ازین بام سر | |
| باش درین خانه زندانیان | روزن و دربسته چو بحرانیان | |
| چند حدیث فلک و یاد او | خاک تهی بر سر پر باد او | |
| از فلک و راه مجره‌اش مرنج | کاهکشی را به یکی جومسنج | |
| بر پر از این گنبد دولاب رنگ | تا رهی از گردش پرگار تنگ | |
| وهم که باریکترین رشته‌ایست | زین ره باریک خجل گشته‌ایست | |
| عاجزی و هم خجل روی بین | موی به موی این ره چون موی بین | |
| بر سر موئی سر موئی مگیر | ورنه برون آی چو موی از خمیر | |
| چون به ازین مایه به دست آوری | بد بود اینجا که نشست آوری | |
| پشته این گل چو وفادار نیست | روی بدو مصلحت کار نیست |